به گزارش شهرآرانیوز، احتمالا بیشتر ما اصطلاح «هفت قلم آرایش» را شنیده ایم که برای طنز و بیان آرایش غلیظ به کار می‌رود. آرایش کردن از دیرباز در بین زنان و مردان، به خصوص در بین زنان برای جلب توجه بیشتر رواج داشته است.
اکنون نیز با گسترده شدن فضای مجازی و وجود تعداد بسیار زیاد پیج‌های مربوط به بلاگر‌های زیبایی در فضای مجازی، آرایش کردن بین جوانان به امری رایج تبدیل شده تا جایی که طبق گفته موسی احمدزاده، رئیس انجمن واردکنندگان فرآورده‌های بهداشتی آرایشی و عطریات ایران، میزان مصرف محصولات آرایشی و بهداشتی در بین ایرانیان ۵ برابر کشور‌های خاورمیانه است.
حال سوال اینجاست که چه عاملی باعث می‌شود تا این رقابت تنگاتنگ دیده شدن در بین دختران جوان و زنان شکل بگیرد؟
زینب شاهمرادی، روانشناس معتقد است که آرایش کردن جزء جدایی ناپذیر بانوان ایرانی شده است. کمتر خانمی را می‌توان پیدا کرد که لوازم آرایش در کیف او موجود نباشد. به نحوی که نوعی وابستگی روانی در این زمینه برای بانوان ایجاد شده است.
وی با بیان دلیل آرایش‌های غلیظ بر چهره بانوان اظهار می‌کند: اولین دلیل دیده شدن است. افرادی که آرایش غلیظ می‌کنند نیاز به توجه، دیده شدن و در مرکز توجه قرار گرفتن دارند. آن‌ها می‌خواهند با آرایش کردن به این هدف خود دست یابند.
این روانشناس دومین دلیل را خلاء عاطفی و احساسی در بین برخی از بانوان عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: برخی از افراد تصور می‌کنند که عیب و ایرادی در چهره خود دارند و قصد دارند با آرایش غلیظ این عیب و ایراد را بپوشانند. اما گاهی با آرایش غلیظ هم نمی‌توان این عیب را پوشاند.
وی نبود اعتماد به نفس و زشت پنداری را دلیل دیگری برای آرایش غلیظ در بین دختران جوان و بانوان جامعه می‌داند به گونه‌ای که فرد زیبایی‌های خود را نمی‌بیند و می‌گوید: نبود اعتماد به نفس گاه فرد را از آرایش کردن‌های غلیظ هم فراتر می‌برد و به عمل‌های زیبایی متعدد سوق می‌دهد. در این حالت یک زیبایی کذایی و یک زیبایی خودساخته در ذهنشان به وجود می‌آید.
بُعد بدتر ماجرا رواج آرایش کردن در بین کودکان و نوجوانان است. مادرانی که کودکان خود را برای مهمانی‌های ساده یا جشن تولد یا مراسم عروسی آرایش کرده و از صفات «خوشگل و زیبا شدن» پس از آرایش کردن آن‌ها استفاده می‌کنند، کودک تصور می‌کند که بدون آرایش زیبا نیست و باعث بحران هویت در کودکان می‌شود. در این حالت به کودکان ناخودآگاه القا می‌شود که زیبایی و خوشگلی مهم‌ترین ارزش آن‌ها محسوب می‌شود.
نسیم نوری، روانشناس و مشاور خانواده معتقد است نخستین دلیل برای گرایش کودکان به لوازم آرایش و آرایش کردن می‌تواند کنجکاوی ذاتی کودکان برای کشف دنیای اطراف خود باشد.
او می‌گوید:، اما اما دلیل دوم ممکن است الگوگیری‌های کودکان از بزرگسالان یا همسالانی باشد که در برابر آن‌ها بچه‌ها اقدام به آراستن خود می‌کنند. یعنی دختر بچه، مادری دارد که برای هر میهمانی آرایش می‌کند، او هم می‌بیند و این الگوگیری در او ایجاد می‌شود.
این مشاور خانواده با اشاره به اینکه دلیل سوم القای بیش از حد فرهنگ درون خانواده بر ضرورت زیبایی و تاکید بیشتر بر ارزش گذاری فردی به زیبایی نسبت به ارزش‌های اخلاقی است، ادامه می‌دهد: دلیل چهارم ایجاد شرایط و محیط تشویق کودک به استفاده از لوازم آرایش توسط اطرافیان برای زیباتر کردن کودک باید مدنظر قرار بگیرد. پنجم سهولت دسترسی کودک به لوازم آرایشی بزرگ تر‌ها و در اختیار قرار دادن آن‌ها توسط اطرافیان از علل مهم گرایش کودکان در آینده نزدیک به این لوازم است.
وی نخستین مشکل آرایش زودرس برای کودکان را افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌های پوستی به دلیل ظرافت و لطافت پوست کودکان می‌داند و می‌افزاید: افزایش احتمال بحران هویت و سردرگمی در بزرگسالی نیز از دیگر مشکلات آرایش زودرس در کودکان است.
نوری به راهکار‌های جلوگیری از آرایش کردن کودکان اشاره می‌کند و می‌گوید: برای کاهش تمایل به آرایش در کودکان و نوجوانان بهتر است بزرگتر‌ها در حضور کودک انجام به خودآرایی را به حداقل برسانند و کودک را کمتر همراه با خود به مراکز آرایشی ببرند. لوازم آرایشی در منزل نباید در در دسترس آزادانه کودکان قرار گیرد و باید احترام به حریم شخصی والدین و بزرگتر‌ها به کودک آموزش داده شود.
وی ادامه می‌دهد: برای بچه‌ها با زبان کودکانه توضیح داده شود که این کار مخصوص بزرگتر‌ها است و در هر حیطه سنی انجام کار‌های مخصوص به آن سن باید انجام شود. در نظر داشتن فاصله سنی با والدین در ذهن کودک و روشن کردن این مطلب با زبانی ساده و کودکانه برای کودکان مهارتی است که والدین باید آن را بیاموزند.